|
Έτσι, στο στόχαστρο είναι τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, είναι η προστασία του περιβάλλοντος, η προστασία των δασών, η ανεξαρτησία της δικαιοσύνης κυρίως με το συνταγματικό δικαστήριο- είναι η υπονόμευση του κοινωνικού κράτους με τα μέτρα για την αμφισβήτηση, ουσιαστικά, των σταθερών εργασιακών σχέσεων στο δημόσιο.
Φυσικά, αυτή θα ήταν μια πρώτη παρατήρηση. Στην πραγματικότητα οι διεργασίες, οι λόγοι, οι σκοπιμότητες για τις οποίες προχωρούμε στην αναθεώρηση του Συντάγματος έχουν πολύ μεγαλύτερο πλούτο. Αυτό που θέλω εγώ να πω είναι ότι από την εποχή που ξεκίνησε η Μεταπολίτευση -κατά τη γνώμη μου- αυτή είναι η καλύτερη αναθεώρηση Συντάγματος, η καλύτερη διαδικασία αναθεώρησης Συντάγματος και θα το εξηγήσω σε λίγο.
Υπάρχει μια μεγάλη αντίφαση, την οποία βιώνει η κοινωνία. Το Σύνταγμα είναι ο καταστατικός χάρτης της πολιτείας. Το Σύνταγμα περιλαμβάνει τους θεμελιώδεις κανόνες με βάση τους οποίους λειτουργεί η πολιτεία. Το Σύνταγμα εγγυάται ή υποτίθεται ότι εγγυάται ορισμένα βασικά ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα. Το Σύνταγμα είναι αποκρυστάλλωμα μεγάλων ιστορικών στιγμών παρέμβασης των πολιτών, των λαών σ' όλη την πορεία του χρόνου.
Την ίδια στιγμή το Σύνταγμα αντιμετωπίζεται συνήθως με πλήρη αδιαφορία. Αντιμετωπίζεται με άγνοια εκ μέρους των πολιτών, με μια παθητικότητα, με μια απουσία, η οποία κατά τη γνώμη μου αξιοποιείται και από τους κάθε φορά κυβερνώντες, προκειμένου να το κόψουν και να το ράψουν στα μέτρα τους.
Αυτό αλλάζει σήμερα. Αρκεί να δει κανείς τα δελτία ειδήσεων των τηλεοράσεων τις τελευταίες μέρες. Αρκεί να διαβάσει κανείς τους τίτλους μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδων σήμερα, χθες, προχθές. Σχεδόν σ' όλα αυτά υπάρχει το Σύνταγμα, υπάρχουν άρθρα του Συντάγματος, υπάρχει το άρθρο 16 κυρίως. Γι' αυτό λέω ότι είναι η καλύτερη διαδικασία αναθεώρησης. Όχι γιατί ήταν στην πρόθεση της Κυβέρνησης να είναι η καλύτερη, αλλά γιατί έχουμε μια κοινωνία που σήμερα ανταποκρίνεται, που έχει ανακλαστικά, που παρεμβαίνει, που δημιουργεί γεγονότα. Κι εδώ είναι η γενιά του άρθρου 16, είναι το κίνημα του άρθρου 16, που για πρώτη φορά δίνει αυτήν τη λαϊκή, κοινωνική διάσταση σε μια διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος, συμπεριλαμβανομένης ακόμη και της πρώτης ψήφισης του Συντάγματος το 1975 σε μια ηλεκτρισμένη περίοδο πολιτικά, όπως ήταν η περίοδος αμέσως μετά την πτώση της χούντας. Και τότε δεν είχαμε τόσο μεγάλη λαϊκή συμμετοχή και διάλογο, αν θέλετε, με την κοινωνία σχετικά με τη διαμόρφωση του Συντάγματος. Έτσι βγαίνουμε έξω από τα ιερογλυφικά, βγαίνουμε έξω από τις τεχνικές ορολογίες, παραγράφους, εδάφια, ερμηνευτικές δηλώσεις, που κι εμείς οι ίδιοι σε πάρα πολλά θέματα όσοι, τουλάχιστον, δεν είμαστε νομικοί- δυσκολευόμαστε να καταλάβουμε.
Μ' αυτήν την έννοια, αυτό το κίνημα εκφράζει, θα έλεγα, την ηχώ της ιστορίας, και μάλιστα όχι μόνο της ιστορίας της δικής μας, αλλά της ιστορίας όλης της διαμόρφωσης συνταγμάτων και συνταγματικών κανόνων, που από τη μια εκφράζουν κάποιες βασικές συντεταγμένες του συστήματος κάθε φορά, από την άλλη όμως εκφράζουν κατακτήσεις και ανατροπές που οδηγούν την ιστορία προς τα μπροστά: Από τη Magna Carta τον 13ο αιώνα, που έθεσε τα σπέρματα του αντιπροσωπευτικού συστήματος απέναντι στον απόλυτο μονάρχη, τη Διακήρυξη της Αμερικανικής Ανεξαρτησίας τον 18ο αιώνα, με την αρχή της λαϊκής κυριαρχίας, τη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, προοίμιο του Επαναστατικού Συντάγματος της Γαλλίας μετά το 1789, με τα ατομικά δικαιώματα, ως τα Συντάγματα του 20ου αιώνα στην Ευρώπη, που κάτω από την πίεση του σοσιαλιστικού κινήματος θέσπισαν κοινωνικά δικαιώματα και το κοινωνικό κράτος.
Και το ίδιο, αντίστοιχα, από την ελληνική συνταγματική ιστορία: Από την Επίδαυρο, την Επανάσταση του Μακρυγιάννη, την Προσωρινή Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης με τους κώδικες αυτοδιοίκησης και λαϊκής δικαιοσύνης, ιδιαίτερα πρωτοποριακούς, και όλη αυτήν τη μεγάλη και δύσκολη όμως- πορεία κατακτήσεων αλλά και οπισθοδρομήσεων, που εκφράζεται μέσα από τη συνταγματική ιστορία της Ελλάδας και όλης της Ευρώπης.
Φυσικά δεν συγκρίνει κανείς ανόμοια πράγματα, ούτε και ανόμοια μεγέθη. Ξέρουμε τα μέτρα της κινητοποίησης που γίνεται σήμερα στο χώρο της νεολαίας. Μπορούμε όμως να συλλάβουμε και τις δυνατότητές της. Όμως πρέπει να το διαπιστώσουμε αυτό. Ότι πρώτη φορά μετά τη Μεταπολίτευση ένα τόσο ισχυρό κίνημα νεολαιίστικο, και ευρύτερο λαϊκό, επικεντρώνεται πάνω στο Σύνταγμα και σε μια συνταγματική διάταξη. Επομένως όσοι αντιμετωπίζουν τις φοιτητικές, τις πανεπιστημιακές κινητοποιήσεις ως κάτι πρόσκαιρο, ως κάτι ενοχλητικό, ως κάτι το οποίο είναι επιφανειακό και λένε ότι θα έρθει το καλοκαίρι, θα κλείσουν οι σχολές και θα περάσει, κάνουν μεγάλο λάθος. Γιατί όχι μόνο έχει αλλάξει τα δεδομένα, αλλά έχει κάνει νέους πολίτες, αντί να κάθονται στις μεσημεριανές εκπομπές της ιδιωτικής τηλεόρασης, τις οποίες «θαυμάζουμε» όλοι, αντί να είναι κλεισμένοι μέσα στα στεγανά της ατομικής σταδιοδρομίας τους αυτό που μάθανε από την πρώτη στιγμή, μέσα από την ιδεολογία που επικρατεί στην ελληνική κοινωνία σήμερα και διαχέεται μέσα από τα μέσα ενημέρωσης- λειτουργούν ως άτομα μέσα σ' ένα σύνολο, λειτουργούν μέσα σε διεργασίες συλλογικότητας και αλληλεγγύης και βγαίνουν στην πολιτική δράση.
Και αυτό νομίζω δίνει αυτό το μεγάλο χαρακτηριστικό. Η συνείδηση του πολίτη έρχεται μαζί με την παρέμβαση στα θέματα του Συντάγματος.
Επομένως κατά τη γνώμη μας είναι η πρώτη φορά που υπάρχει η δυνατότητα από τα τρία είδη αναθεωρήσεων που μπορούμε σχηματικά να δούμε να υπάρξει το τρίτο. Να αποκλειστεί η κυβερνητική αναθεώρηση, να αποκλειστεί η συναινετική αναθεώρηση, την οποία βλέπουμε να διαμορφώνεται και μέσα από τις συζητήσεις που ακούσαμε σήμερα στη Βουλή και να υπάρξει μία λαϊκή αναθεώρηση έστω και με τον αρνητικό χαρακτήρα. Γιατί τα στοιχεία που βάζουν σήμερα και οι φοιτητές αλλά θα έλεγα και το εργατικό κίνημα είναι, κυρίως, στοιχεία άμυνας. Είναι οι υπερασπιστές κεκτημένων δικαιωμάτων τα οποία απειλούνται. Και αυτή είναι και η στάση της Αριστεράς. Και ερχόμαστε σε ένα άλλο παράδοξο. Δηλαδή, ενώ το Σύνταγμα περικλείει βασικούς κανόνες του συστήματος, αλλά ενσωματώνει και μεγάλα δικαιώματα μέσα από την πάλη των λαών, πολλές φορές η κυρίως αντισυστημική δύναμη, οι δυνάμεις που βλέπουν πέρα από αυτό το σύστημα, σε άλλο σύστημα, σε άλλες αρχές οργάνωσης της πολιτείας, της ελευθερίας μας, της δημοκρατίας μας, του σοσιαλισμού, είναι αυτές που υπερασπίζονται απειλές και οπισθοχωρήσεις.
Αυτό είχε γίνει την περίοδο πριν από τη χούντα με το «1-1-4», όταν οι δυνάμεις της Αριστεράς είχαν πρωταγωνιστήσει στην υπεράσπιση του Συντάγματος του 1950. Αυτό γίνεται σε μεγάλο βαθμό σήμερα και από το εργατικό κίνημα και από τους φοιτητές και από την Αριστερά.
Θα έλεγα ότι αυτή τη διαδικασία την είδαμε και αλλού. Η σημασία της είναι καταλυτική. Δεν συλλαμβάνουμε, εγώ πιστεύω, ακόμη και τώρα το πόσο θα αλλάξει αυτή η πορεία της συνταγματικής αναθεώρησης από την παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα. Δεν το συλλαμβάνουμε, όπως δεν το συνέλαβαν οι πρώτες δημοσκοπήσεις στη Γαλλία, που άρχισαν μετά να δείχνουν ότι φαίνεται, ότι μια μεγάλη μειοψηφία στρέφεται ενάντια στο Ευρωσύνταγμα στην πρόταση η οποία είχε διαμορφωθεί. Μια μεγάλη μειοψηφία, που χάρη στη συνεργασία πολιτικών δυνάμεων της Αριστεράς, προωθημένων σοσιαλιστών, ριζοσπαστών, οικολόγων, χάρη στη συνεργασία με ευρύτερες κοινωνικές δυνάμεις, συνδικάτα, μη κυβερνητικές οργανώσεις, κινήματα ενάντια στην παγκοσμιοποίηση, ανέτρεψε το χάρτη όλης της Ευρώπης. Και εμείς καλωσορίζουμε αυτό το στοιχείο, καλωσορίζουμε στη χώρα μας τις διαδικασίες αυτές τις ανάλογες με αυτές που εμφανίστηκαν στη Γαλλία με το Ευρωσύνταγμα και οι οποίες δίνουν τη δυνατότητα για πρώτη φορά δυνατότητα λέω, τίποτε δεν είναι εξασφαλισμένο- να έχουμε μία άλλη εξέλιξη στην υπόθεση του Συντάγματος.
Και εδώ, πρέπει να καταλάβουμε ότι απέτυχαν να φθάσουν ως το τέλος της ιστορίας όπως πίστευαν, αλλά τουλάχιστον θα μπορούσαν να κρατήσουν το τέλος των ανατρεπτικών κινημάτων. Έχουν διαψευστεί. Διότι υπάρχουν κινήματα και στη χώρα μας που ανατρέπουν, που δημιουργούν νέες προϋποθέσεις, ανοίγουν «παράθυρα», ανοίγουν «πόρτες» για να προχωρήσουμε μπροστά!
Μέσα σ' αυτά τα πλαίσια επομένως, μπορούμε να κατανοήσουμε πόσο αλλάζουν και οι ίδιες οι συνθήκες της αναθεωρητικής πρότασης της Νέας Δημοκρατίας.
Κατά τη γνώμη μας δεν έχει αξιοπιστία η Νέα Δημοκρατία όταν προτείνει να προχωρήσουμε στην αναθεώρηση του Συντάγματος και γ' αυτό πρέπει ν' απορριφθεί εξαρχής η πρότασή της. Και γιατί δεν έχει αξιοπιστία και γιατί έχει πολλά προβλήματα;
Πρώτον, γιατί η Νέα Δημοκρατία έχει το φόβο των πολιτών. Θέλει όποιες αλλαγές γίνουν, να γίνουν ερήμην των πολιτών και γι' αυτό αντιμετωπίζει έτσι την κατάσταση.
Θέλει να συντρίψει το φοιτητικό κίνημα, να το συντρίψει με τα ΜΑΤ, με την αξιοποίηση των κουκουλοφόρων. Φτάσαμε μέχρι να κάνει παρεμβάσεις το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης στα τουριστικά γραφεία για να μην κινητοποιηθούν, να μην πάρουν πούλμαν να πάνε στο Λαύριο οι φοιτητές χθες. Έχει το φόβο των πολιτών. Ο φόβος των πολιτών εκδηλώθηκε και από την άρνηση της Νέας Δημοκρατίας να θέσει σε δημοψήφισμα το Ευρωσύνταγμα, βασική συνταγματική συνθήκη που θα επηρέαζε, αν περνούσε, θεμελιώδεις κανόνες της οργάνωσης της χώρας μας, ενώ βλέπουμε ότι άλλες χώρες προβλέπουν και συνταγματικά ακόμα τη χρησιμοποίηση του δημοψηφίσματος και την παρέμβαση των πολιτών.
Προχθές, έγινε στην Ιταλία δημοψήφισμα σχετικά με τις προτάσεις της κυβέρνησης Μπερλουσκόνι οι οποίες είχαν περάσει με πλειοψηφία στη Βουλή και βλέπουμε τα πάντα να ανατρέπονται, δηλαδή οι προτάσεις που πέρασαν στη Βουλή, ανατράπηκαν με μία μεγάλη πλειοψηφία από το δημοψήφισμα που έγινε στην Ιταλία.
Δεύτερος λόγος, που δεν μπορεί η Νέα Δημοκρατία, δεν έχει την αξιοπιστία είναι, διότι η Νέα Δημοκρατία δεν μπορεί να υπερασπιστεί το Σύνταγμά μας και τα βασικά δικαιώματα που περιλαμβάνει απέναντι στις επιδράσεις, στις πιέσεις, στις επιταγές, τις εντολές που έρχονται από τα βασικά κέντρα της παγκοσμιοποίησης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα εδώ πέρα θα αναφέρω τη συναίνεσή της στην οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σχετικά με την καταγραφή επί ένα τουλάχιστον εξάμηνο των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων ή την προσαρμογή της ακόμη και σήμερα σε μία απόφαση που έστω για τυπικούς λόγους ακύρωσε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Για τις αεροπορικές εταιρείες δηλαδή οι οποίες πηγαίνουν στο έδαφος των Ηνωμένων Πολιτειών και πριν κατέβει ο επιβάτης κάτω, όπως ο Γιάννης ο Μιλιός, ο καθηγητής για παράδειγμα, διαβιβάζονται μία σειρά από προσωπικά δεδομένα του στις Ηνωμένες Πολιτείες, στο FBI και στις άλλες διωκτικές αρχές των Ηνωμένων Πολιτειών. Ενώ έχει ακυρωθεί αυτό από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, ουδείς μας έχει πει ότι δεν συνεχίζει να γίνεται από τις ελληνικές εταιρείες όπως είναι η Ολυμπιακή.
Ο τρίτος λόγος είναι διότι η Νέα Δημοκρατία δέχθηκε να αμφισβητηθεί και να εκχωρηθεί χώρος που προβλέπει για τους θεσμούς της λαϊκής κυριαρχίας και για τα δικαιώματα το Σύνταγμα στο διεθνές παρακράτος.
Πακιστανοί: Η εξέλιξη των Πακιστανών ήταν να φτάσουμε σ' αυτό που είναι πιστεύω- ένα στίγμα για τη χώρα μας. Τη στιγμή που μετανάστες από μία χώρα-χούντα, υπό δίωξη υπερασπίζονται τις ελευθερίες και τα δικαιώματα στην Ελλάδα, την ίδια στιγμή δεν τους υπερασπίζεται η δική μας Κυβέρνηση. Φτάνουμε στο να συλλαμβάνεται ο αδελφός του προέδρου των μεταναστών, του δημοκρατικού μαζικού σωματείου των Πακιστανών μεταναστών, από τη χούντα του στρατηγού Μουσάρεφ. Το ίδιο είδαμε και στις τηλεφωνικές υποκλοπές, το ίδιο βλέπουμε και σήμερα και δεν ακούμε τίποτα από την Κυβέρνηση.
Υπάρχει ένα τεράστιο πρόβλημα με τη διεθνή εταιρεία «SWIFT» που είναι η εταιρεία εκείνη η οποία χειρίζεται τις διεθνείς διατραπεζικές οικονομικές επικοινωνίες. Όλοι οι λογαριασμοί μας έχουν ένα swift code, έναν κώδικα swift. Χειρίζεται τα εμβάσματα και τις κινήσεις των τραπεζικών λογαριασμών διεθνώς η εταιρεία «SWIFT». Η εταιρεία «SWIFT» παράνομα, εν αγνοία των πάντων, εν αγνοία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εν αγνοία των πολιτών της, εν αγνοία των Ελλήνων, εν αγνοία της ελληνικής Κυβέρνησης, εν γνώσει μόνο του Προέδρου Μπους, παρανόμως έδινε τα στοιχεία στις αμερικάνικες διωκτικές αρχές και στο FBI.
Χτες η μεγάλη οργάνωση «PRIVACY INTERNATIONAL» στράφηκε ενάντια σε μία σειρά από χώρες Καναδά, Ηνωμένες Πολιτείες, Αυστραλία, χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας- για τη συναίνεσή τους ή για τη σιωπή τους πάνω σ' αυτό το ζήτημα. Ο Πρωθυπουργός δεν μας λέει τίποτα γι' αυτό το ζήτημα, ο Υπουργός Δικαιοσύνης δεν μας λέει τίποτα γι' αυτό το ζήτημα, ο Υπουργός Οικονομικών δεν μας λέει τίποτα γι' αυτό το ζήτημα.
Πώς μπορεί κανείς να έχει εμπιστοσύνη σε μία Κυβέρνηση, που δεν υπερασπίζεται τις συνταγματικές αρχές απέναντι στο διεθνές παρακράτος, ότι θα μπορέσει να κάνει μία συνταγματική αναθεώρηση που θα πηγαίνει μπροστά; Και όχι μόνο αυτό.
Προχθές ψηφίστηκε στο Συμβούλιο της Ευρώπης, στην κοινοβουλευτική συνέλευση, η απόφαση που αφορά τις υποθέσεις των απαγωγών και των παράνομων πτήσεων και των παράνομων φυλακών που έχει εγκαταστήσει αυτό το διεθνές παρακράτος με επίκεντρο τις Ηνωμένες Πολιτείες, στο οποίο περιλαμβάνονται επτά χώρες που, όπως αναφέρεται, «μπορούν να θεωρηθούν υπεύθυνες για συμπαιγνία ενεργητική ή παθητική». Και ανάμεσα στις επτά χώρες είναι η Ελλάδα και δεν υπάρχει μία ανακοίνωση του Υπουργείου Εξωτερικών, μία τοποθέτηση, μία ερμηνεία, μία αλλαγή σε όλα αυτά τα οποία έγιναν.
Ο τέταρτος λόγος για τον οποίο η Νέα Δημοκρατία δεν μπορεί να εκκινήσει μία αναθεώρηση του Συντάγματος που να είναι προς τα μπροστά είναι γιατί η ίδια έχει στραφεί ενάντια στα δικαιώματα που κατοχυρώνονται από το Σύνταγμα.
Θυμίζω πολιτική επιστράτευση, συνδικαλιστικά δικαιώματα, δικαιώματα στην απεργία. Θυμίζω τη στάση της στην αμφισβήτηση της ικανότητας ομοσπονδιών να διαπραγματεύονται και να προωθούν συλλογικές συμβάσεις. Για παράδειγμα, ένωση τραπεζών σε σχέση με την Ο.Τ.Ο.Ε.. Πώς, επομένως, μπορούμε να την εμπιστευτούμε;
Ο πέμπτος λόγος είναι, γιατί δεν μπόρεσε να υλοποιήσει επιταγές του Συντάγματος που έπρεπε να υλοποιήσει, όπως το «βασικό μέτοχο». Μην ξεχνάμε εδώ, όταν αρχίζαμε, ποιο ήταν το βασικό θέμα στη Βουλή, το βασικό αιτούμενο, η βασική υπόσχεση της Νέας Δημοκρατίας, πως κάθε τρεις μέρες είχαμε εκτεταμένες ομιλίες του Υπουργού Δημόσιας Διοίκησης, του κ. Παυλόπουλου, για τον έλεγχο των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και δεν έγινε απολύτως τίποτα. Δεν έγινε απολύτως τίποτα! Το ίδιο και για το περιβάλλον, το ίδιο και για άλλα.
Γι' αυτό δεν γίνεται από τη Νέα Δημοκρατία. Οι διατάσεις και ο χαρακτήρας της αναθεώρησης της Νέας Δημοκρατίας είναι η αναθεώρηση κατ' αρχάς της αναθεώρησης, κάτι το οποίο ευτελίζει το Σύνταγμα. Αντί το Σύνταγμα να περιλαμβάνει ορισμένες βασικές, γνωστές στο λαό, αφομοιωμένες σε σχέση με τις εμπειρίες και τα βιώματα του λαού, αρχές και κεντρικούς κανόνες για την οργάνωση του δημοκρατικού μας συστήματος, περνά σε επιμέρους θέματα.
Δείτε την πρόταση της Νέας Δημοκρατίας: Στα μισά άρθρα κάναμε την αναθεώρηση το 2001, αλλά πρέπει να ξανακάνουμε αναθεώρηση και τώρα. Υποβιβάζεται έτσι το Σύνταγμα. Είναι «Αναθεώρηση» -όπως εύστοχα την είπε ένας καθηγητής του πανεπιστημίου- «της γομολάστιχας αυτή». Δεν αξίζει γομολάστιχα το Σύνταγμα. Το Σύνταγμα αξίζει πολίτες που θα υπερασπιστούν τα βασικά κεκτημένα δικαιώματα.
Το δεύτερο είναι ότι χρησιμοποιείται εκλογικά και πολιτικά. Χρησιμοποιείται πολιτικά, προκειμένου να συνταγματοποιήσει επιλογές της Νέας Δημοκρατίας, επιλογές συντηρητικές. Είναι η ίδια τακτική που έγινε με το Ευρωσύνταγμα, που είχε φτάσει το Ευρωσύνταγμα να συνταγματοποιεί τελικά το τι ποσοστό ελλείμματος θα έχουν όλες οι χώρες, σαν όλες τις εποχές να είναι η ίδια οικονομική κατάσταση και να έχουμε το ίδιο ποσοστό ελλείμματος ή το ίδιο ποσοστό πληθωρισμού που επιτρέπεται.
Το ίδιο κάνει και η Νέα Δημοκρατία κατά τη γνώμη μου και γι' αυτό μπαίνει σε ζητήματα τέτοια όπως οι εργασιακές σχέσεις, κοινωνικό κράτος, θέματα διαχείρισης του περιβάλλοντος, προκειμένου να συνταγματοποιήσει πολιτικές της ελεύθερης αγοράς και της αποδόμησης του κοινωνικού κράτους.
Το τρίτο είναι νομίζω καθαρά εκλογικές σκοπιμότητες. Δεν μπορούμε όμως να χρησιμοποιούμε το Σύνταγμα για εκλογικές σκοπιμότητες. Ας χρησιμοποιήσουμε άλλα πράγματα, όχι το Σύνταγμα. Επαναλαμβάνω, όχι το Σύνταγμα για να βρούμε ένα πρόσθετο επιχείρημα και να πούμε «ψηφίστε μας γιατί θα κάνουμε εμείς αυτό το Σύνταγμα».
Βέβαια, αυτό γυρίζει αντίστροφα για τη Νέα Δημοκρατία, διότι σήμερα διαμορφώνεται το πρώτο και δεν θα είναι το μόνο γιατί θα υπάρξουν πολλά ρεύματα- επιχείρημα, που δεν πρέπει να ψηφιστεί η Νέα Δημοκρατία και έχει σχέση με το άρθρο 16 και τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα.
Λίγο να μείνω εδώ πέρα. Ακούσαμε διάφορα επιχειρήματα: Καταπολέμηση της παραπαιδείας. Αναφέρεται και στην εισήγηση του Πρωθυπουργού και σήμερα νομίζω και στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας. Μέσα από αλλαγή του Συντάγματος θα καταπολεμήσουμε την παραπαιδεία;
Μα, είναι σοβαρό επιχείρημα αυτό το πράγμα; Ποιος το λέει στα σοβαρά αυτό;
Την παραπαιδεία θα την καταπολεμήσουμε, αν αλλάξουμε πρώτα απ' όλα το σύστημα εισαγωγής στα πανεπιστήμια, να απελευθερώσουμε το λύκειο. Αντί να είναι το λύκειο ένας χώρος κενός στην πραγματικότητα, ώστε να έχουν χρόνο να πηγαίνουν στα φροντιστήρια τα παιδιά, να γίνει χώρος μάθησης, χώρος γνώσεων και χώρος αγάπης για τις γνώσεις.
Είπε ο κύριος Πρωθυπουργός σήμερα: «Γιατί κάνουμε την αναθεώρηση του Συντάγματος για τα Α.Ε.Ι.; Για να εξασφαλίσουμε νέες θέσεις απασχόλησης».
Έλεος! Είκοσι χιλιάδες κενές θέσεις υπάρχουν σήμερα στα πανεπιστήμια πέρα από τους συμβασιούχους. Τα περισσότερα πανεπιστήμια δεν μπορούν να λειτουργήσουν. Δώστε αυτές τις θέσεις. Εξασφαλίστε εργασία. Εξασφαλίστε ποιότητα στα παιδιά, τα οποία σπουδάζουν.
Είπε ο Πρωθυπουργός ότι θα κάνουμε ένα χώρο που δεν θα είναι μόνο δημόσια πανεπιστήμια, αλλά θα υπάρχει εποπτεία τήρησης των προδιαγραφών και προϋποθέσεων.
Την έχουμε δει. Πείτε μας άλλο χώρο στην Ελλάδα που να λειτουργούν ιδιωτικοί φορείς και όπου να εξασφαλίζονται αυτές οι προϋποθέσεις του δημοσίου; Εμένα στο μυαλό μου, μου έρχεται ο χώρος της τηλεοπτικής ενημέρωσης ο οποίος είναι ένα αντεπιχείρημα. Δεν πρέπει να γίνουν έτσι τα πανεπιστήμια. Ας τα σεβαστούμε. Ας σεβαστούμε την ιστορία τους. Ας σεβαστούμε τις δυνατότητές τους. Ας σεβαστούμε τον κόπο των παιδιών για να μπουν σ' αυτά τα πανεπιστήμια.
Μίλησε ο Πρωθυπουργός, επίσης, για τη φοιτητική μετανάστευση.
Ποια φοιτητική μετανάστευση; Τους ωθείτε στη φοιτητική μετανάστευση; Για ποιο λόγο φέτος μένουν δεκατέσσερις χιλιάδες θέσεις κενές σε Τ.Ε.Ι. και σε Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα; Για ποιο λόγο; Γιατί κάνατε κάποιες ρυθμίσεις ...
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Στα ιδιωτικά θα υπάρχει το κάτω από τη βάση;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (’ννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Σας παρακαλώ, κύριε Βενιζέλο.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΛΑΒΑΝΟΣ (Πρόεδρος του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Ετοιμάζουν το στρατό για τα ιδιωτικά.
Γιατί κάνατε αυτές τις ρυθμίσεις; Γιατί 42% των Ελλήνων μαθητών είναι έξω από τα πανεπιστήμια και είναι κάτω από τη βάση; Τι είμαστε; Λαός ανθρώπων με χαμηλό δείκτη νοημοσύνης; Και πού είναι οι πρόγονοί μας, ο Σωκράτης, ο Δημόκριτος, ο Ευριπίδης κ.λπ.; Εμείς λέμε ότι έχουμε ιστορία, ρίζες, γονίδια. Πού είναι; Και πώς 42% είναι κάτω από τη βάση;
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΑΝΤΟΥΒΑΣ: Το 42% είναι κάτω από τη βάση;
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΛΑΒΑΝΟΣ (Πρόεδρος του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Το 42% είναι κάτω από τη βάση. Αυτά είναι τα επιχειρήματα για το άρθρο 16. Αυτά τα επιχειρήματα χρησιμοποίησε για το άρθρο 16, αν προσέχατε τον Πρωθυπουργό σας.
Είμαστε λαός τεμπέληδων; Είναι ρεμάλια η νεολαία μας; Είναι αδιάφορη; Δεν μπορεί να προβληματιστεί η Κυβέρνηση ότι αυτή ωθεί με τις πολιτικές που ακολουθεί σε μία τέτοια αποτυχία στις εισαγωγικές εξετάσεις;
Γι' αυτό επαναλαμβάνουμε για μία φορά ακόμα το αίτημά μας και υπάρχει ερώτηση προς την Υπουργό Παιδείας, την Τρίτη, από το Συνασπισμό Ριζοσπαστικής Αριστεράς: Να μην ισχύσει η βάση του δέκα για τις φετινές εξετάσεις...
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΑΝΤΟΥΒΑΣ: Πόσο;
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΛΑΒΑΝΟΣ (Πρόεδρος του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Και να σταματήσει κι αυτό το παράλογο που υπάρχει.
Υπάρχει ένα παράλογο το οποίο δείχνει και τη σκληρή ταξική πολιτική της Κυβέρνησης. Δηλαδή λέει ότι με βάση το δέκα δεν περνάνε και την ίδια στιγμή έχουμε απόφοιτους των τεχνικών επαγγελματικών εκπαιδευτηρίων οι οποίοι έχουν πάρει πάνω από το δέκα και οι οποίοι δεν μπαίνουν στα πανεπιστήμια αυτά τα παιδιά είναι από δύσκολες οικογένειες, από δύσκολες περιοχές, από χαμηλά εισοδήματα κ.λπ.- παρότι υπάρχουν κενές θέσεις σ' αυτά, γιατί το αποφασίζει ο νόμος. Το αποφασίζει η ποσόστωση γι' αυτά τα δεύτερης κατηγορίας παιδιά
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΑΝΤΟΥΒΑΣ: Ποια είναι η πρότασή σας, κύριε Πρόεδρε; Με το δύο και το τρία να μπαίνουν;
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (’ννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Παρακαλώ, κύριε συνάδελφε. Μη διακόπτετε.
Συνεχίστε, κύριε Πρόεδρε.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΛΑΒΑΝΟΣ (Πρόεδρος του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Καταλήγοντας εμείς είμαστε αντίθετοι στη διαδικασία αναθεώρησης και θα το εκφράσουμε αυτό με κάθε δυνατότητα που έχουμε και απευθυνόμαστε και προς την Αξιωματική Αντιπολίτευση.
Για το άρθρο 16 εξαρτάται από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. αν θα κλείσει ο φάκελος του άρθρου 16 ή όχι, διότι με τους συσχετισμούς που υπάρχουν και με τις προβλέψεις που υπάρχουν, η Νέα Δημοκρατία δεν μπορεί μόνη της είτε σ' αυτή, είτε στην επόμενη Βουλή να έχει εκατόν ογδόντα ψήφους.
Πρόσεξα τον Πρωθυπουργό να λέει ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. έχει συναίσθηση ευθύνης για το θέμα του άρθρου 16. Κατά τη γνώμη μου, αυτό σημαίνει: «Σας παρακαλώ, βοηθήστε μας».
Πρόσεξα επίσης και την τοποθέτηση του Προέδρου του ΠΑ.ΣΟ.Κ., η οποία ήταν θετική στην αναθεώρηση του άρθρου 16. Και νομίζω ότι βοηθάει τη Νέα Δημοκρατία αυτή η στάση. Νομίζω, επίσης, ότι στο μεγάλο μέτωπο αντίστασης το οποίο άνοιξε -το πρώτο μέτωπο- στις πολιτικές της ακραίας προσαρμογής με την ανεξέλεγκτη αγορά και της αποδόμησης του κοινωνικού κράτους, δεν μπορεί και δεν πρέπει η Αξιωματική Αντιπολίτευση να στηρίξει τη Νέα Δημοκρατία.
Εμείς ζητάμε να αναθεωρήσετε τη θέση σας αυτή. Ζητάμε να συμβάλει όλη η Αντιπολίτευση η Αριστερά και πέρα από την Αριστερά- στο να είναι νικηφόρο το μέτωπο και ν' αποκτήσουν αυτοπεποίθηση αυτά τα παιδιά, αυτοί οι πολίτες. Να μην έχουν την αίσθηση ότι εγκαταλείπονται και ότι δεν στηρίζονται. Υποστηρίζουν όλη την ιστορία του πανεπιστήμιού μας, του δημόσιου πανεπιστημίου, των δυνατοτήτων του. Ξέρουν τις αδυναμίες του. Μπορούν να υπάρξουν παρεμβάσεις. Ας μη δώσουμε το χώρο στα μεγάλα συμφέροντα εδώ.
Εμείς καλούμε το ΠΑ.ΣΟ.Κ. να αλλάξει τη θέση του σε αυτό, είναι σημαντικό. Όπως πιστεύουμε, δεν το ακούσαμε και αυτό. Θα είναι σημαντικό, σε κανένα από τα θέματα τα οποία θα θέσει η Νέα Δημοκρατία για αναθεώρηση, να μη συναινέσει με ψήφο το ΠΑ.ΣΟ.Κ., προκειμένου να εξασφαλίσει τις εκατόν ογδόντα ψήφους η Νέα Δημοκρατία και στην άλλη Βουλή δεν ξέρω ποιος θα είναι Κυβέρνηση, μπορεί να έχουν αλλάξει εντελώς τα πράγματα, το έθεσε πολύ εύστοχα ο Νίκος ο Κωνσταντόπουλος- να έχουμε πια μια κυβερνητική αναθεώρηση και μάλιστα όσον αφορά το περιεχόμενο, να περάσει η Κυβέρνηση ό,τι θέλει.
Καταλήγω λέγοντας ότι ο Φώτης Κουβέλης που θα μιλήσει, θα τοποθετηθεί θετικά, μ' αυτήν την ευκαιρία της διαδικασίας, στις προτάσεις που θα κάνουμε. Ξέρουμε ότι πολλές από αυτές δύσκολα είναι υλοποιήσιμες, γιατί έχουμε τους πενήντα Βουλευτές. Θα απευθυνθούμε και σε άλλους, δεν ξέρω αν θα τις έχουμε. Έχουμε, όμως, απόψεις για το πώς θα έπρεπε να αναθεωρηθεί το Σύνταγμα.
Πιστεύω όμως -και καταλήγω- ότι έχουμε ένα μεγάλο ποτάμι το οποίο είναι το άρθρο 16. Θα μεγαλώσει αυτό το ποτάμι και το ξέρουμε. Και θα είναι και οι φοιτητές μέσα και οι δάσκαλοι και οι σπουδαστές και οι μαθητές. Και θα δώσει τον τόνο μετά το καλοκαίρι, από το φθινόπωρο που θα έρθει.
Πιστεύουμε το ίδιο αντίστοιχα για το άρθρο 24 και απευθυνόμαστε σε όλες τις οικολογικές οργανώσεις, σε όλους αυτούς τους πολίτες που έχουν ευαισθησία και που ξέρουν ότι η γη ολόκληρη ζει το φαινόμενο του θερμοκηπίου και δεν μπορεί να διαχωρίζουμε δάση και δασικές εκτάσεις και να τα παραδίδουμε στα ιδιωτικά συμφέροντα και όχι στις δυνάμεις του κοινωνικού κράτους, στις δυνάμεις της δημοκρατίας.
Κύριε Πρωθυπουργέ, θέλω να σας πω καταλήγοντας ότι η γλώσσα σας για τις μεταρρυθμίσεις είναι «ξύλινη» πια και έχει κατανοηθεί. Η μορφή της επιβολής των μεταρρυθμίσεων είναι σιδερένια και το είδαμε αυτές τις μέρες. Παρ' όλα αυτά, θέλω να πω «μπράβο!» και στους φοιτητές και στην κοινή γνώμη που άντεξαν, δεν παρασύρθηκαν και προφυλάσσουν τον ειρηνικό χαρακτήρα των διαδηλώσεων και εκδηλώσεών τους, καθώς και τα οράματά τους. Οι προοπτικές που επιφυλάσσετε για τον κόσμο της νεολαίας και για τον κόσμο της εργασίας είναι πέτρινα χρόνια.
Παρ' όλα αυτά, εγώ πιστεύω ότι θα υπάρξει αντίσταση. Η Αναθεώρηση δεν θα υπάρξει και η άνοιξη που φέρνει το φοιτητικό κίνημα νομίζω ότι θα μας δώσει και νέα άνθη και νέα φύλλα και αισιοδοξία και παράθυρο στο μέλλον.
Ευχαριστώ πολύ.
|