8. Εισήγηση του Ειδικού Εισηγητού της Νέας Δημοκρατίας Αθανασίου Μπούρα

ΕΙΣΗΓΗΣΗ
 
ΤΟΥ ΕΙΔΙΚΟΥ ΕΙΣΗΓΗΤΟΥ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΠΟΥΡΑ

(Δ΄ ΕΝΟΤΗΤΑ)

Η Νέα Δημοκρατία αισθάνεται ιδιαίτερα υπερήφανη, γιατί, για πρώτη φορά, ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής, με το Σύνταγμα του 1975 μέσα από συνταγματική ρύθμιση με το άρθρο 24, προέβλεψε την προστασία των Δασών, των Δασικών Εκτάσεων και γενικότερα του Φυσικού Περιβάλλοντος.
Αυτή η παρακαταθήκη μας δημιουργεί και ιδιαίτερες ευθύνες.
Σήμερα, μάλιστα, που όλη η ανθρωπότητα βιώνει τις επικίνδυνες, για το μέλλον του πλανήτη, κλιματικές αλλαγές, οι ευθύνες όλων μας είναι μεγάλες και δεδομένες.
Ορισμένοι, σκόπιμα ή όχι, κινδυνολογούν και προσπαθούν να φοβίσουν την Κοινωνία, που δικαίως, τον τελευταίο καιρό, φοβάται για το περιβάλλον και τις κλιματικές αλλαγές.
Η προσπάθειά μας απεναντίας τείνει στη λειτουργικότητα των άρθρων 24 και 117 για την καλύτερη προστασία των Δασών και Δασικών Εκτάσεων.
Ορισμένες διατάξεις, που θεσπίστηκαν, σε εφαρμογή των άρθρων 24 και 117, λειτούργησαν προς τη σωστή κατεύθυνση, για αρκετά χρόνια.
Για πολλές από αυτές χρειάσθηκε, αργότερα, να γίνουν κάποιες αλλαγές, προκειμένου να προσαρμοσθούν στα νέα δεδομένα.
Μερικές από τις αλλαγές αυτές δεν απέδωσαν και η εφαρμογή τους στην πράξη κατέδειξε ανυπέρβλητες δυσκολίες, που και τα δάση δεν προστάτευσαν, αλλά και τους χιλιάδες συμπολίτες μας κρατούν, σε αγωνιώδη ομηρία, όταν οικισμοί, ακόμη και τμήματα πόλεων, βρίσκονται σε αυθαιρεσία.
Πρέπει, λοιπόν, με ρεαλισμό να προχωρήσουμε στις αλλαγές και τις συμπληρώσεις εκείνες, που θα βοηθήσουν να ξεπεράσουμε τα προβλήματα και που θα ανταποκρίνονται στις σημερινές απαιτήσεις, αλλά και στις μελλοντικές εξελίξεις.            
Η προστασία του Φυσικού Περιβάλλοντος ήταν, είναι και θα είναι υποχρέωση της Πολιτείας, αλλά και χρέος των πολιτών.
Το Δάσος και οι Δασικές Εκτάσεις, που είναι ο κυριότερος παράγοντας του Φυσικού Περιβάλλοντος, πρέπει να προστατεύονται και η οποιαδήποτε αλλαγή χρήσης τους πρέπει να υπαγορεύεται αυστηρά από την εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος και να μην  υποθηκεύει το μέλλον.
Δεν αμφισβητεί κανείς ότι και η προηγούμενη αναθεώρηση του 2001 απέβλεπε στην αντιμετώπιση των αδιεξόδων, που είχαν δημιουργηθεί και στην εξυπηρέτηση της δημόσιας ωφέλειας και της προστασίας του περιβάλλοντος.
Η περαιτέρω νομολογία, που προέκυψε ερμηνεύοντας τις διατάξεις του άρθρου 24 σε συνδυασμό με το άρθρο 117, περιέπλεξε ακόμη περισσότερο τα προβλήματα, και δημιούργησε νεότερα και μεγαλύτερα αδιέξοδα.
Σκεφθείτε, μόνον, ότι η εκκρεμότητα για τη συνταγματικότητα του εκτελεστικού νόμου 3208/2003 έχει σταματήσει  την πρόοδο της οριστικοποίησης των δασικών χαρτών και έχει τελματώσει σχεδόν το χαρακτηρισμό των εκτάσεων, για τις οποίες υπάρχουν αμφισβητήσεις, 
ενώ χιλιάδες συμπολίτες μας ταλαιπωρούνται, για πολλά χρόνια, στα Δασαρχεία όλης της Χώρας, τα οποία αδυνατούν να ολοκληρώσουν αυτές τις εκκρεμότητες.
Όπως γνωρίζετε, το Σύνταγμα είναι ο Καταστατικός Χάρτης της Χώρας και δεν μπορεί να ρυθμίζει λεπτομέρειες, τη ρύθμιση των οποίων βέβαια αναθέτει στο νομοθέτη, δηλαδή στη Βουλή.
Δυστυχώς, όμως, από το 1975 μέχρι και σήμερα, σωρεία αμφισβητήσεων, ερμηνειών και νομολογιών δημιουργούν μεγάλα προβλήματα και σε αυτήν ακόμη την προστασία των Δασών και Δασικών εκτάσεων, αλλά και σε έναν πολύ μεγάλο αριθμό Ελλήνων πολιτών.
Αν, λοιπόν, θέλουμε πραγματικά να προστατεύσουμε αποτελεσματικά και τις δασικές εκτάσεις, να λύσουμε προβλήματα, που, επί πολλά χρόνια, παραμένουν άλυτα και δεν πρόκειται να λυθούν, πρέπει με τόλμη και θάρρος, βασιζόμενοι στις αρχές της αναλογικότητας, της βιώσιμης ανάπτυξης και της αειφορίας, να  προχωρήσουμε σε κάποιες διορθώσεις των άρθρων 24 και 117.
Για να μην υπάρχουν, λοιπόν, αμφισβητήσεις και για να ξεκαθαρίσουμε τελεσίδικα, ποιές εκτάσεις χαρακτηρίζονται Δάση και Δασικές Εκτάσεις ή μη, θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε στοιχεία, που θα είναι μη αμφισβητήσιμα και αποδεκτά και θα μας δίνουν σαφή εικόνα της κατάστασης της συγκεκριμένης χρονικής στιγμής και των τυχόν αλλαγών, σύννομων και όχι, που έγιναν στη συνέχεια.
Με σημείο, λοιπόν, αναφοράς την 1η Ιανουαρίου του 1961 μπορούν να καταγραφούν τα Δάση και οι Δασικές Εκτάσεις, να ενισχυθεί η προστασία τους, να ελεγχθούν οι μεταβολές, που έγιναν μέχρι σήμερα και να κηρυχθούν αναδασωτέες οι εκτάσεις, που, παράνομα, άλλαξαν μορφή.
Από αυτή τη χρονική στιγμή η καταγραφή των Δασών και Δασικών Εκτάσεων δεν θα επιδέχεται, πλέον, καμμία αμφισβήτηση, αφού τα διατιθέμενα στοιχεία είναι πολύ σαφή. Οι αεροφωτογραφίες της εποχής αυτής καλύπτουν όλη τη Χώρα με ευκρίνεια, σε σύγκριση με αεροφωτογραφίες των ετών 1938 ή 1945.
Αν πάρετε τις αεροφωτογραφίες του 1938 και του 1945, πρέπει η μισή Αθήνα να γκρεμισθεί. Πολλοί οικισμοί, χωριά και τμήματα πόλεων με αυτές τις αεροφωτογραφίες έχουν πρόβλημα και οι κάτοικοί τους βρίσκονται σε διαρκή ομηρία. 
Αυτά τα προβλήματα θέλουμε να αντιμετωπίσουμε με την πρότασή μας, προκειμένου να προστατεύσουμε το δασικό μας περιβάλλον, ενώ ταυτόχρονα θα λύσουμε και το κοινωνικό μας πρόβλημα, που αφορά χιλιάδες συμπολίτες μας. 
Η περίοδος, που προηγήθηκε της πιο πάνω ημερομηνίας, με τα πολλά και μεγάλα γεγονότα, που επηρέασαν και διαφοροποίησαν την εικόνα της Νεότερης Ελλάδας (Κατοχή , Εμφύλιος, μετανάστευση, αστυφιλία κ.λ.π.) δεν προσφέρεται να τη χρησιμοποιούμε για την σωστή αποτύπωση.
Συνέβησαν πολλά γεγονότα, κατά την περίοδο αυτή και δημιουργήθηκαν καταστάσεις, που είναι αδύνατον να ανατραπούν σήμερα.
Γι’ αυτό και θα είναι περισσότερο αποτελεσματική η προστασία των Δασών και Δασικών Εκτάσεων, ενώ θα λυθεί και η ομηρία χιλιάδων συμπολιτών μας σε πολλές περιοχές της Χώρας.
Από τη χρονική αυτή στιγμή και μετά, όλα τα στοιχεία και, κυρίως, οι αεροφωτογραφίες, που χρησιμοποιούνται για τον χαρακτηρισμό εκτάσεων - για τις περιπτώσεις μάλιστα που έχουν επέλθει αλλοιώσεις - είναι πολύ πιο ευκρινείς, η κλίμακά τους είναι πολύ μεγάλη και τα μέσα φωτοερμηνείας και λήψης αεροφωτογραφιών είναι πολύ περισσότερο τελειοποιημένα.
Επίσης, υπάρχει χαρτογράφηση όλης της Χώρας σε πινακίδες χάρτη με κλίμακα 1:5000,  κλίμακα που συμπίπτει με αυτές των νεότερων αεροφωτογραφιών, ενώ η σύνταξη ορθοφωτοχαρτών απεικονίζει με σαφήνεια την κατάσταση στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή.
Έτσι, λοιπόν, η καταγραφή, κατ’ αρχήν , των Δασών και Δασικών Εκτάσεων θα είναι πολύ πιο εύκολη, όπως και πιο εύκολος και μη επιδεχόμενος αμφισβήτησης θα είναι και ο εντοπισμός οποιασδήποτε μεταβολής, στη συνέχεια .
Κατά συνέπεια , η προστασία των Δασών και Δασικών Εκτάσεων θα γίνει πιο εύκολη και αποτελεσματική, ενώ οι καταστραφείσες ή καταστρεφόμενες, για οποιονδήποτε μη σύννομο λόγο, εκτάσεις θα κηρύσσονται υποχρεωτικά αναδασωτέες, θα επιβάλλονται οι κυρώσεις, που ο σχετικός εκτελεστικός νόμος θα προβλέπει- και θα πρέπει να είναι πολύ αυστηρές – και έτσι η προστασία τους θα είναι πολύ πιο αποτελεσματική.
Όσο παραμένει σε εκκρεμότητα το θέμα του χαρακτήρα και της διάκρισης των εκτάσεων σε Δάση – Δασικές και μη, όσο παραμένουν οι αμφισβητήσεις, τόσο αυτό λειτουργεί σε βάρος των Δασών και Δασικών Εκτάσεων.
Για την αποτελεσματικότερη, λοιπόν, προστασία των Δασών και Δασικών Εκτάσεων και την επίλυση προβλημάτων, που έχουν δημιουργηθεί, πριν από πολλές δεκαετίες, σε συνδυασμό με τις αρχές – που, ήδη, ανέφερα - της αναλογικότητας , της βιώσιμης ανάπτυξης,  της αειφορίας, αλλά και της ευθύνης όλων μας για την κλιματική αλλαγή, θεωρώ ότι είναι σωστή η διατύπωση της παραγράφου 1 του άρθρου 24 που προτείνει η Πρόεδρος της Επιτροπής, κυρία Άννα Μπενάκη – Ψαρούδα, που έχει ως εξής:
«1. Η προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος αποτελεί υποχρέωση του Κράτους και δικαίωμα του καθενός. Για τη διαφύλαξή του το Κράτος έχει υποχρέωση να παίρνει ιδιαίτερα προληπτικά ή κατασταλτικά μέτρα στο πλαίσιο της αρχής της αειφόρου ανάπτυξης. Νόμος ορίζει τα σχετικά με την προστασία των δασών και των δασικών εκτάσεων. Η σύνταξη δασολογίου συνιστά υποχρέωση του Κράτους. Απαγορεύεται η μεταβολή του προορισμού εκτάσεων, οι οποίες την 1η Ιανουαρίου του 1961 ήσαν δάση ή δασικές εκτάσεις, εκτός αν προέχει για την Εθνική Οικονομία η αγροτική εκμετάλλευση ή άλλη τους χρήση, που την επιβάλλει το δημόσιο συμφέρον. Κατ’ εξαίρεση, η χωροταξική και πολεοδομική αναδιάρθρωση της Χώρας για την εξασφάλιση καλύτερων όρων διαβίωσης αποτελεί λόγο δημόσιου συμφέροντος που επιτρέπει τη μεταβολή του προορισμού μόνο δασικών εκτάσεων. Νόμος ορίζει τα ειδικότερα μέτρα για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής».
Τόσο ο Υπουργός κ. Παυλόπουλος, όσο και ο Κοινοβουλευτικός μας εκπρόσωπος κ. Παναγιωτόπουλος, εξήγησαν ότι με το άρθρο 117 παράγραφος 3, όπως προτείνουμε, ενισχύουμε, ακόμη, περισσότερο την προστασία του Δάσους.
Η πρότασή μας για τα άρθρα 24 και 117 είναι ρεαλιστική, προστατεύει ουσιαστικά τα δάση και τις δασικές μας εκτάσεις, είναι λειτουργική, λύνει την ομηρία χιλιάδων συμπολιτών μας και γι’ αυτό καλώ τους συναδέλφους Βουλευτές να τη στηρίξουν.