11. Εισήγηση του Ειδικού Εισηγητού της Νέας Δημοκρατίας Αναστασίου Καραμάριου

ΕΙΣΗΓΗΣΗ

ΤΟΥ ΕΙΔΙΚΟΥ ΕΙΣΗΓΗΤΟΥ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΚΑΡΑΜΑΡΙΟΥ

(Ζ΄ ΕΝΟΤΗΤΑ)

Ι. Aρθρο 101 του Συντάγματος - Ερμηνευτική δήλωση

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η πρόταση της Νέας Δημοκρατίας για την αναθεώρηση του άρθρου 101 του Συντάγματος, προς την κατεύθυνση της περαιτέρω αναβάθμισης των νησιωτικών περιοχών της Χώρας μας, και συγκεκριμένα με την ένταξη της υπάρχουσας ερμηνευτικής δήλωσης του άρθρου 101, ως αυτοτελούς διάταξης, θα πρέπει να μας βρίσκει όλους σύμφωνους. Κι αυτό γιατί, πράγματι, οι πολλές ιδιαιτερότητες των νήσων μας, απαιτούν άλλη μεταχείριση από την Πολιτεία. Γι’  αυτό και πολύ σωστά, από το 2004 και εντεύθεν, κάθε φορά, που συνεζητείτο ένα νομοσχέδιο  επέμενα, να λαμβάνονται υποχρεωτικά υπόψη οι ιδιαιτερότητες των νησιών μας, με αποτέλεσμα σε σημαντικά νομοθετήματα, να μνημονεύεται ιδιαίτερα η υποχρέωση αυτή της Πολιτείας απέναντι στα νησιά μας, είτε βρίσκονται στο Αιγαίο Πέλαγος, είτε στο Ιόνιο.
Εδώ, είμαι, όμως, υποχρεωμένος να σημειώσω με πολύ μεγάλη πικρία, ότι, όταν η Ελλάδα είχε αναλάβει την Προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το 1998 και επρόκειτο να συνέλθει η διάσκεψη των Χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη Χαλκιδική, είχα ζητήσει, με επιμονή και με επίκαιρη μάλιστα ερώτηση μου, από την αρμόδια Υπουργό του Αιγαίου, τότε την κυρία Παπαζώη, να συμπεριλάβει ο κ. Σημίτης ως Πρόεδρος, στην ατζέντα των υπό συζήτηση θεμάτων και το θέμα των νησιωτικών περιοχών μας και τη νησιωτική πολιτική, σε εκτέλεση των επιταγών της δήλωσης 30 της Συνθήκης του Αμστερνταμ, με την οποία η Ευρωπαϊκή Ένωση ανέμενε από τις Χώρες, που είχαν προβλήματα νησιωτικών περιοχών, να υποβάλουν προς την Ευρωπαϊκή Ένωση προτάσεις για τη θέσπιση συγκεκριμένων μέτρων υπέρ των νησιών τους. Δυστυχώς, όμως, ο κ. Σημίτης, όπως και οι τότε συναρμόδιοι Υπουργοί του, δεν έκαμαν τίποτα, παρά τις υποσχέσεις τους, με αποτέλεσμα η Χώρα μας να χάσει σημαντικά πλεονεκτήματα, που η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση θα παραχωρούσε, οπωσδήποτε, τότε.
Έτσι, σήμερα, προσπαθούμε, εκ των ενόντων, να συμπεριλάβουμε διατάξεις του Συντάγματος, που να υποχρεώνει την Πολιτεία μας να μεριμνά, ιδιαίτερα, για τις νησιωτικές περιοχές μας ή και τις ορεινές, ενώ μπορούσαμε, ήδη, να είχαμε σημαντικά οφέλη, αν από τότε κάμναμε αυτό, που έπρεπε.
Συμφωνούμε, λοιπόν, και σήμερα σε αυτή την συμπλήρωση του άρθρου 101, με την αναγωγή της ερμηνευτικής δήλωσης, σε κύρια διάταξη του άρθρου 101, με τη συμπλήρωση της, φυσικά και με τις ορεινές περιοχές.

ΙΙ. Aρθρο 102, παράγραφος 1 εδάφιο δ'

Με την υπάρχουσα διατύπωση του εδαφίου δ' της παραγράφου 1 του άρθρου 102 του Συντάγματος, η άσκηση αρμοδιοτήτων από τους Οργανισμούς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, δεν είχε σαφή προσδιορισμό, με αποτέλεσμα να έχουν, επανειλημμένα, διατυπωθεί αμφισβητήσεις ως προς το εύρος, τη διαδικασία και τον τύπο της άσκησής τους από τους Ο.Τ.Α. πράγμα, που ανεφάνη, κυρίως, στην έγκριση, τροποποίηση και εφαρμογή των πολεοδομικών σχεδίων από τους Ο.Τ.Α., γι’ αυτό και οδήγησε την Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας στην άποψη ότι οι ρυθμίσεις αυτές μπορούν να γίνονται, μόνο, με την έκδοση Προεδρικού Διατάγματος.
Γι’ αυτό και με την προτεινόμενη διάταξη της Νέας Δημοκρατίας, το θέμα που προέκυψε παραπάνω, διασαφηνίζεται πλήρως, ούτως ώστε να παύσουν του λοιπού οι αμφισβητήσεις αυτές, αφού αναφερομένου πλέον ρητά ότι στις αρμοδιότητες των Ο.Τ.Α. περιλαμβάνεται και η αρμοδιότητα των πολεοδομικών σχεδιασμών και η έγκριση και τροποποίηση του σχεδίου πόλεως, όλου ή εν μέρει, εξαλείφεται η μέχρι σήμερα αμφισβήτηση και ασάφεια.
Και εδώ φυσικά, θα μπορούσε να συζητηθεί το όλον θέμα της εκχώρησης γενικά αρμοδιοτήτων της Κεντρικής Διοίκησης προς τους Ο.Τ.Α., αλλά αυτό το θέμα απαιτεί πολύ συζήτηση και προσοχή, αφού η όλη δομή της σύνταξης της Πολιτείας μας, σύμφωνα με το άρθρο 101 του Συντάγματος, στηρίζεται, στο αποκεντρωτικό σύστημα και ρητά στην παρ.3 αναφέρεται ότι την γενική αποφασιστική αρμοδιότητα για τις υποθέσεις της Περιφέρειαςέχουν τα περιφερειακά όργανα του Κράτους, μέσα στα οποία συμπεριλαμβάνονται και οι Ο.Τ.Α..
Αν, φυσικά, υπήρχε δυνατότητα περαιτέρω ανάπτυξης του όλου θέματος με βάση τις προτεινόμενες αναθεωρητέες διατάξεις, φυσικά και τότε θα μπορούσε κανείς να ζητήσει νέα δομή της οργάνωσης της Διοίκησής μας, όχι μόνον στις διατάξεις του άρθρου 101, αλλά και αυτού του άρθρου 26 του Συντάγματος, που αποτελεί τη βάση της σύνταξης της δομής της Πολιτείας μας, με τον τριμερή διαχωρισμό της.
Όμως αυτό δεν μπορεί να γίνει σήμερα, γι’ αυτό και δεν προχωρώ περαιτέρω σε απόψεις, που πολλές φορές μου δόθηκε η ευκαιρία να διατυπώσω για μια άλλη, δηλαδή, μορφή σύνταξης της Πολιτείας μας, με το σαφή διαχωρισμό της Νομοθετικής από την Εκτελεστική Εξουσία.
Αλλωστε, με τη φημολογούμενη νέα τροποποίηση του θεσμικού πλαισίου της περιφερειακής οργάνωσης της Πολιτείας μας και των Νομαρχιακών και Δημοτικών αλλαγών, πιστεύω ότι και εκεί θα μας δοθεί η δυνατότητα να δούμε το όλον πρόβλημα της διοίκησης της Χώρας μας.

ΙΙΙ. Aρθρα 103 παρ. 2,3,5 και 8 και 118 παρ. 7

Επ' ευκαιρία της προτεινόμενης τροποποίησης, με την οποία, κατά παρέκκλιση των οριζομένων στις προηγούμενες παραγράφους του άρθρου 103 του Συντάγματος, θα δίνεται η δυνατότητα σε υπαλλήλους, που υπηρετούν στο Δημόσιο και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, να εντάσσονται στην υπαλληλική ιεραρχία για τη κάλυψη οργανικών θέσεων, κρίνω σκόπιμο να αναφερθώ, γενικότερα, στο όλον πρόβλημα της πρόσληψης των Δημοσίων υπαλλήλων και όπως αυτό διαμορφώνεται με τις ισχύουσες διατάξεις του Συντάγματός μας.
Με βάση τις διατάξεις του άρθρου 103 του Συντάγματος οι προσλήψεις των δημοσίων υπαλλήλων, μόνιμων και άλλων κατηγοριών, προβλέπεται ως εξής:

Εξαιρέσεις του κανόνα αυτού μπορεί να προβλέπονται, αλλά πάλιν με ειδικό νόμο, και αυτό, μόνον, προκειμένου να καλυφθούν απρόβλεπτες και επείγουσες ανάγκες, αλλά και εδώ με προσωπικό που θα προσλαμβάνεται για ορισμένη χρονική περίοδο και με σχέση ιδιωτικού δικαίου.
3. Προκειμένου για θέσεις ειδικού επιστημονικού, καθώς και τεχνικού ή βοηθητικού προσωπικού αλλά σε θέσεις πάντα οργανικά θεσμοθετημένες, μπορεί να προσλαμβάνονται υπάλληλοι με σχέση ιδιωτικού δικαίου, αλλά με νόμο, που θα ορίζει του όρους για τη πρόσληψή τους, καθώς και τις ειδικότερες εγγυήσεις, τις οποίες θα έχει το προσωπικό που θα προσλαμβάνεται.
Δηλαδή, εδώ, υπάρχει σαφής διάκριση πρόσληψής τους, από εκείνων του τακτικού μονίμου προσωπικού και αυτό έχει σημασία, γιατί γίνεται κατά τρόπο διάφορο εκείνου του προσωπικού, που προβλέπεται από τις διατάξεις της παραγράφου 2 του άρθρου 103 του Συντάγματος και των προσλήψεων της παραγράφου 7 του αυτού άρθρου 103 του Συντάγματος.
Στις εξαιρέσεις, φυσικά, των προσλήψεων γενικά υπάγονται και εκείνες των υπαλλήλων, που υπηρετούν στις Πρεσβείες, στην Προεδρία της Δημοκρατίας και των Γραφείων του Πρωθυπουργού, των Υπουργών και Υφυπουργών, αλλά και στη Βουλή των Ελλήνων, για τους οποίους προβλέπει ο Κανονισμός της Βουλής.
4. Με διατάξεις, που προστέθηκαν στο Σύνταγμα, κατά την αναθεώρηση του Συντάγματος και ειδικά των παραγράφων 7,8 και 9 (2001), η πρόσληψη υπαλλήλων στο Δημόσιο και στον ευρύτερο Δημόσιο τομέα, προβλέφθηκε να γίνεται είτε με διαγωνισμό είτε με επιλογή σύμφωνα με προκαθορισμένα και αντικειμενικά κριτήρια και να υπάγεται στον έλεγχο Ανεξάρτητης Αρχής, όπως νόμος ορίζει. Δηλαδή, η πρόσληψη των υπαλλήλων να γίνεται, μέσω μιας Ανεξάρτητης Αρχής, συνισταμένης με νόμο, και πάντοτε είτε με διαγωνισμό είτε με επιλογή με προκαθορισμένα και αντικειμενικά κριτήρια, πράγμα που υποδηλώνει ότι η πρόσληψη δεν μπορεί να γίνει, σε καμμία περίπτωση, εάν αυτή δεν γίνεται μέσω της σημερινής αρχής του Α.Σ.Ε.Π..
Όμως και σε κάθε περίπτωση, ο προκαθορισμός των αντικειμενικών κριτηρίων, που πρέπει να επιβάλεται, δεν είναι πάντοτε ο αυτός. Ο νομοθέτης έχει την ευχέρεια, εκείνος να ρυθμίζει, ποια θα είναι τα αντικειμενικά κριτήρια και πώς θα προσδιορίζονται και, συνεπώς, η νομοθετική ευχέρεια είναι πάντοτε συνεχής και προσδιοριζόμενη κάθε φορά, με βάση τις ανάγκες της διοίκησης και των δεδομένων των αναγκαίων προσλήψεων. Αρα η αντικειμενικοποίηση των κριτηρίων εναπόκειται στην κρίση του νομοθέτη και η Ανεξάρτητη Αρχή θα κρίνει, εάν αυτά εφαρμόσθηκαν ή όχι, στη συγκεκριμένη πρόσληψη.
5. Ο τρόπος, συνεπώς, πρόσληψης των δημοσίων υπαλλήλων της παραγράφου 7 του άρθρου 103, είναι εντελώς διάφορος από εκείνον της παραγράφου 3 του άρθρου 103, που αφορά στο ειδικό επιστημονικό και τεχνικό ή βοηθητικό προσωπικό, που γι’ αυτό προβλέπεται πρόσληψη, με νόμο διάφορης ρύθμισης από εκείνη της παραγράφου 7, αφού στις περιπτώσεις της παραγράφου 3, δεν απαιτείται έγκριση των προσλήψεων από Ανεξάρτητη Αρχή, αλλά μόνον με νόμο, που θα εξειδικεύει τον τρόπο πρόσληψης και τις ειδικότερες εγγυήσεις, τις οποίες θα έχει το προσωπικό, που προσλαμβάνεται.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ

α. Για ό,τι αφορά στις προσλήψεις του ειδικού επιστημονικού και τεχνικού ή βοηθητικού προσωπικού, επιτρέπεται η πρόσληψη με νόμο, εκτός του ελέγχου  του Α.Σ.Ε.Π..
β. Για ό,τι αφορά στις λοιπές προσλήψεις των δημοσίων υπαλλήλων και του ευρύτερου δημοσίου τομέα, ο έλεγχος του Α.Σ.Ε.Π. είναι υποχρεωτικός, αλλά, ρητά, επιτρέπεται η θεσμοθέτηση οποιουδήποτε άλλου τρόπου καθορισμού αντικειμενικών κριτηρίων με νέο νόμο, διάφορο εκείνου, που σήμερα υπάρχει.
Με βάση, συνεπώς, τα παραπάνω, η προτεινόμενη προσθήκη, ως παράγραφος 9 στο άρθρο 103 του Συντάγματος, είναι δυνατή, αφού σε κάθε περίπτωση, υπάλληλοι ικανοί και που έχουν τα νόμιμα προσόντα, θα μπορούν να ενταχθούν σε οργανικές θέσεις , πάντοτε υπό τον έλεγχο της Ανεξάρτητης Αρχής της παραγράφου 7 του άρθρου 103, σε ό,τι αφορά φυσικά τον έλεγχο της τυπικότητας, ως προς τα κριτήρια της ένταξης, που ο νόμος θα ορίζει.
Ως δικαιολογία φυσικά της ένταξης αυτών των υπαλλήλων, θεωρείται η πείρα, την οποία έχουν αποκτήσει υπηρετώντας, ως υπάλληλοι ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου και η προσφορά των υπηρεσιών τους. Με αυτή τη διέξοδο, πιστεύω ότι του λοιπού θα παύσουν οι περιπτώσεις εκείνες υπαλλήλων, που, επί τόσα χρόνια, ταλανίζουν τη Δημόσια Διοίκησή μας και η Διοίκηση αναγκάζεται να προσπαθεί να καλύψει αυτό το κενό με Προεδρικά Διατάγματα.
Βέβαια, η προσθήκη της προτεινόμενης διάταξης, είναι δυνατόν να έρχεται σε αντίθεση με τις διατάξεις του β, γ και δ εδαφίου της παραγράφου 8 του άρθρου 103 και, συνεπώς, θα έπρεπε η προτεινόμενη διάταξη να ορίζει σαφώς ότι η, κατά παρέκκλιση, έννοια της προτεινόμενης διάταξης αποσκοπεί, ακριβώς, στις διατάξεις αυτές των παραπάνω παραγράφων.
΄Αρθρο 104
Η προσθήκη στο άρθρο 104 της προτεινόμενης διάταξης είναι - πιστεύω - επιβοηθητική στην προσπάθεια εμπέδωσης της ευθύνης των δημοσίων υπαλλήλων προς τους πολίτες, και, ως εκ περισσού, συνεπώς δεν βλάπτει να προστεθεί, πλην όμως θα ήθελα να τονίσω ότι η υποχρέωση αυτή έχει διατυπωθεί με πολλούς τρόπους, σε σημαντικά νομοθετήματα, όπως στον Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας και ειδικά με τη βασική διάταξη του άρθρου 104 του Εισαγωγικού Νόμου του Αστικού Κώδικα, με την οποία οι υπάλληλοι ευθύνονται έναντι των πολιτών για πράξεις ή παραλείψεις, ως προστηθέντες.