9. Εισήγηση του Ειδικού Εισηγητού της Νέας Δημοκρατίας Νικολάου - Γεωργίου Δένδια

ΕΙΣΗΓΗΣΗ
 
ΤΟΥ ΕΙΔΙΚΟΥ ΕΙΣΗΓΗΤΟΥ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

ΝΙΚΟΛΑΟΥ - ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΔΕΝΔΙΑ

(Ε΄ ΕΝΟΤΗΤΑ)

Αρθρα 28 παρ. 3 και ερμηνευτική δήλωση, 78 και 79

Αρθρο 28 παρ. 3 
Το άρθρο 28 είναι ένα αμφιλεγόμενο άρθρο, που έχει προκαλέσει συζητήσεις επί συζητήσεων. Είναι βέβαιο ότι το άρθρο 28 παρ. 3 είναι το όχημα εκείνο, στο οποίο βασίστηκε η ευρωπαϊκή πορεία της Χώρας. Αυτό δεν είναι κάτι, το οποίο αμφισβητείται εδώ. Βεβαίως υπάρχει το ερώτημα των διαφορετικών πλειοψηφιών, που προβλέπουν οι παράγραφοι 2 και 3 του άρθρου 28. Εν μέρει αυτό εξηγείται από τις ίδιες τις προϋποθέσεις, που θέτει το άρθρο 28 παράγραφος 2 σε σχέση με το άρθρο 28 παράγραφος 3. Η μεν παράγραφος 2 του άρθρου 28 αφορά κύρωση διεθνούς συνθήκης, ενώ η παράγραφος 3 του άρθρου 28, η οποία προβλέπει και την αμοιβαιότητα, αρκείται στην σχετική πλειοψηφία –σχετική ως προς την παράγραφο 2 του άρθρου 28- των εκατόν πενήντα ενός (151) Βουλευτών. 
Με το άρθρο 28 παρ. 3 μπήκαμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση . Επίσης με το άρθρο 28, και αναφέρομαι συνολικά για το θέμα του δημοψηφίσματος, και χωρίς καμία αμφισβήτηση, κυρώθηκε η Ευρωπαϊκή Συνθήκη, έστω και αν αυτή η προσπάθεια, εξ αιτίας στάσης άλλων Χωρών, στις οποίες λειτουργούσε ο θεσμός του δημοψηφίσματος, δεν οδηγήθηκε σε ευτυχές αποτέλεσμα. Και τότε δεν υπήρξε αμφισβήτηση στην Βουλή, αν υπάρχει θέμα δημοψηφίσματος. Όλη η συζήτηση έγινε για το άρθρο 28 παρ. 2 ή για το άρθρο 28 παρ. 3. Αυτή ήταν η συζήτηση, που αναπτύχθηκε. 
Πρέπει δε να λάβουμε υπόψη μας ότι το άρθρο 28 παρ. 3 οδήγησε έμμεσα σε αναθεώρηση διατάξεων του Συντάγματος, που είναι μη αναθεωρητέες, όπως το άρθρο 4. Ως εκ τούτου είναι φανερό ότι χρειάζεται ερμηνεία του άρθρου 28 παρ. 3, σε σχέση με το άρθρο 110 του Συντάγματος . Αυτά είναι πολύ σημαντικά προβλήματα.
Εμείς θεωρούμε ότι το άρθρο 28 παρ. 3, ως προτείνεται, είναι ένα βήμα μπροστά. Είναι προφανές ότι, από τις διαμορφούμενες δυνάμεις στην Βουλή, δεν πρόκειται να υπάρξει αναθεώρηση του συγκεκριμένου άρθρου, όμως εδώ το ερώτημα δεν είναι μόνο, τί θα αλλάξει με την ψήφο της Εθνικής Αντιπροσωπείας. 
Θα πρέπει να αναπτυχθεί αυτός ο διάλογος, που θα οδηγήσει τα θέματα σε ωρίμανση, διότι μπορεί ο νομοθέτης του μέλλοντος να πάρει πάλι το βηματισμό, από εκεί, που εμείς θα τον αφήσουμε και να οδηγήσει το Σύνταγμα σε τροποποιήσεις, οι οποίες θα έχουν ωριμάσει, τότε, πλέον. Και εν πάση περιπτώσει, η απουσία από την Αίθουσα του Κοινοβουλίου, η, κατά την άποψή μας, ανεύθυνη απουσία του Κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, δεν μπορεί έμμεσα να δυναμιτίσει και να εμποδίσει το διάλογο. 
Το άρθρο 28 παρ. 3 είναι ένα θέμα, στο οποίο πρέπει να γίνει μία πολύ μεγάλη συζήτηση. Είναι ένα άρθρο, το οποίο οδήγησε, έμμεσα, αλλά σαφέστατα, σε αναθεώρηση πλήθους διατάξεων του Συντάγματος, μερικές από αυτές και μη αναθεωρητέες. Είναι, όμως, το όχημα της ευρωπαϊκής πορείας της Χώρας. Για να το θέσω πιο απλά, χωρίς την εφαρμογή του άρθρου 28 παράγραφος 3, η Ελλάδα δεν θα ήταν σήμερα στην Ευρωπαϊκή Ένωση . Και αυτό οφείλουμε να το θυμόμαστε. 
Κάθε φορά που συζητάω για τα θέματα, που αφορούν στην ευρωπαϊκή ενοποίηση κάνω και μία αναφορά , έστω και αν δεν έχει άμεση σχέση με το άρθρο 28 παρ. 3, στο άρθρο 70 παράγραφος 8. Συνολικά με απασχολεί και οφείλει να απασχολήσει την Εθνική Αντιπροσωπεία, ο τρόπος εισαγωγής του ευρωπαϊκού δικαίου στην ελληνική νομική πραγματικότητα. 
Ειπώθηκε,  ότι υπάρχουν Χώρες με ισχυρότερο, ακμαιότερο νομικό πολιτισμό από την Ελλάδα. Αυτό πάντα ισχύει στην ζωή. Οφείλω, όμως να πω, ότι το ελληνικό δίκαιο , τουλάχιστον οι ελληνικοί βασικοί κώδικες του δικαίου, ο Αστικός Κώδικας, ο Κώδικας Πολιτικής Δικονομίας, ο Ποινικός Κώδικας- δεν θα πω για τον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, ο οποίος θεωρώ ότι είναι έλασσον νομοθέτημα σε σχέση με τα άλλα- είναι υψηλού επιπέδου νομοθετήματα. Αντίθετα, η εισαγωγή Ευρωπαϊκών Οδηγιών, με τον τρόπο που γίνεται σήμερα, νομίζω ότι δημιουργεί σιγά-σιγά, αλλά σταθερά, ένα τεράστιο πρόβλημα στην ελληνική πρακτική. Νομίζω ότι δημιουργούμε προβλήματα για την όλη απονομή της Δικαιοσύνης, για την όλη εφαρμογή του δικαίου και είναι κάτι το οποίο θα πρέπει, σιγά-σιγά, να το δούμε καθαρά και να το αντιμετωπίσουμε. 
Σημειώνω κάτι, το οποίο έχει ατονήσει -για να μην πω καταργηθεί- την λειτουργία των κωδικοποιήσεων. Δεν κωδικοποιείται το δίκαιο. Εισάγονται  διατάξεις, τροπολογίες, αλλαγές, και όλα αυτά δεν κωδικοποιούνται. Ο νομικός του μέλλοντος φοβάμαι ότι θα είναι ιδιαίτερα αυστηρός απέναντί μας. Θα είναι ιδιαίτερα αυστηρός απέναντι και σε αυτήν τη Βουλή και στην προηγούμενη Βουλή και, συνολικά, στον πολιτικό κόσμο της Χώρας, που δεν αντιλαμβάνεται ότι η κωδικοποίηση του δικαίου, η απλότητα του δικαίου, η δυνατότητα πρόσβασης του πολίτη στο τι ισχύει και στο τι δεν ισχύει, είναι συστατικά ενός σύγχρονου ευρωπαϊκού κράτους. Θεωρώ ότι πρέπει να προβληματιστούμε και σε αυτό. 
Σε ό,τι αφορά τα ζητήματα του δημοψηφίσματος, δεν υπάρχουν διαφόρων βαθμολογιών νομιμοποιήσεις . Το δημοψήφισμα δεν είναι ισχυρότερο από την ψήφο της Εθνικής Αντιπροσωπείας, στο πλαίσιο της αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας. 
Δεν είναι πιο δημοκρατικό το δημοψήφισμα και λιγότερο δημοκρατική η ψήφος από το Εθνικό Κοινοβούλιο. 
Μία τέτοια θεώρηση, η οποία καταλαβαίνω μεν, γιατί εμφανίζεται αυτονόητη στον αδαή περί τα νομικά, ή αν θέλετε περί τα συνταγματικά ,πολίτη  δεν μπορεί να υπάρχει και να ακούγεται μέσα στην Αίθουσα της Βουλής. Υπάρχουν διάφοροι τρόποι εκπροσώπησης, διάφοροι τρόποι εκδήλωσης της λαϊκής βούλησης. Είναι όλοι αποδεκτοί. Είναι όλοι σεβαστοί. Και εναπόκειται στον συντακτικό νομοθέτη – ίσως μερικές φορές και στον κοινό νομοθέτη- να αποφασίσει, κατά περίπτωση, ποιό είναι το δέον.
Το να εμφανίζουμε το δημοψήφισμα ως πανάκεια, ως δημοκρατική κολυμβήθρα , στην οποία πρέπει να εμβαπτίζεται κάθε μεγάλο πολιτικό δίλημμα και, από εκεί και πέρα, αυτό το οποίο λαμβάνουμε να είναι το δημοκρατικό, ενώ αντίθετα μία απόφαση του Εθνικού Κοινοβουλίου να πάσχει από αντιδημοκρατικότητα, αυτό δεν είναι ορθό. Δεν έχει να κάνει με δημοκρατικό ή μη. Νομικά είναι λανθασμένο. 
Υπ’ αυτήν την έννοια, λοιπόν, νομίζω ότι μπορούμε να προχωρήσουμε σε κοινή συμφωνία με τα άλλα Κόμματα, σε αναθεώρηση συγκεκριμένων διατάξεων . 
Το άρθρο 28 παράγραφος 3, είναι προφανές, πως είναι κάτι, το οποίο θα απασχολήσει και μελλοντικά τον συνταγματικό νομοθέτη. Είναι, όμως, ένα άρθρο στο οποίο ο διάλογος είναι καλοδεχούμενος  και χρειάζεται να είναι ευρύτατος. Και εν πάση περιπτώσει, είναι κρίμα, που απ΄ ό,τι φαίνεται – ίσως αυτό να αλλάξει- δεν θα υπάρξει κατάληξη στην παρούσα Βουλή.

Αρθρο 78
Το άρθρο 78 αφορά τις εγγυήσεις του ελληνικού δημοσίου προς τρίτους . Νομίζω ότι, πανθομολογούμενα, υπάρχει η ανάγκη αυτής της συγκεκριμένης ρύθμισης, της εισαγωγής αυτής της διάταξης στο Σύνταγμα, μίας διάταξης, που θέτει θέμα σε μία πρακτική φαυλότητος δεκαετιών. 
Βασίζεται σε μία βασική αρχή, δηλαδή, ότι η εγγύηση του ελληνικού δημοσίου αποτελεί σαφέστατα επιβάρυνση του Έλληνα φορολογούμενου και, κατά συνέπεια, οφείλεται, και γι΄ αυτήν την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου, να τηρούνται εκείνες οι προϋποθέσεις, που ισχύουν για τις διατάξεις, που έχουν φορολογικό αντικείμενο. Είναι πάρα πολύ σημαντικό που η πλειοψηφία των Κομμάτων, που συμμετέχουν στην διαδικασία της αναθεώρησης, συνυπογράφουν την συγκεκριμένη διάταξη.

Αρθρο 79
Πολύ σημαντική είναι η διάταξη του άρθρου 79. Είναι μία πόρτα, που οδηγεί σε μία νέα αντίληψη της συζήτησης πάνω στον Προϋπολογισμό. Στην προηγούμενη Επιτροπή έγινε ευρύτατη συζήτηση, όσον αφορά στα θέματα, που αφορούν στην συζήτηση του Προϋπολογισμού. Ο τότε Υφυπουργός, κ. Δούκας, είχε ενημερώσει το Σώμα για την ανάθεση ειδικής μελέτης σε Ειδική Επιτροπή που επεξεργάζεται ένα νέο τρόπο κατάρτισης του Προϋπολογισμού. Όμως η συγκεκριμένη διάταξη είναι σημαντική, γιατί δίνει δυνατότητα συμμετοχής της Εθνικής Αντιπροσωπείας και τροποποίησης επιμέρους προβλέψεων. Αυτό είναι κάτι, το οποίο θα δώσει μία νέα διάσταση στην συζήτηση του Προϋπολογισμού .